Ananke
11.06, 22.00 : The Sounds
Ananke
09.07, 19.00 : Brussel Bad
Ananke
Wie is… Ananke?
Ananke is een Brusselse groep gevormd rond pianist en componist Victor Abel.
In 2003 kruiste hij het pad van bassist Roméo Iannucci en drummer Alex Rodembourg. Ze vonden genoeg gezamenlijke aanknopingspunten om een trio op te richten.
Een jaar later namen ze een eerste demo op, schreven zich in voor de wedstrijd Jong Talent van de Brussels Jazz Marathon en wonnen meteen de eerste prijs. Hun verhaal kon nu echt beginnen.
Er verschenen twee cd’s: ‘Ananke’ (2004) en ‘Mystery Jungle’ (2007).
Concerten volgden zowel in binnen- als buitenland met als meest markante momenten de samenwerkingen met Philip Catherine en de zes maanden lange residentie in de Brusselse club Art-ô-Base.
Geleidelijk aan begonnen ze in te zien dat er wat nieuwe impulsen nodig waren.
Zo was er de residentie in Roubaix (FR) waar ze aan de slag gingen met dj’s en hiphoppers waaronder Dj Boulaone.
Vervolgens wordt de groep uitgebreid met twee blazers: fluitist Quentin Manfroy en basklarinettist Antoine Prawerman, die ondertussen vervangen werd door Yann Lecollaire. Na een ep is er nu het volwaardige debuut van deze kwintetformule onder de titel ‘Stop That Train’ (Igloo).
Drummer Alex leverde onderstaande antwoorden.
Welk is…
… je favoriete plek in Brussel?
Hier kies ik voor een niet muzikale omgeving, namelijk het Dudenpark in Vorst. Ik woon daar vlak naast. Het is niet te groot maar toch ideaal om even te ontsnappen aan de drukke wereld waarin ik voortdurend vertoef.
… de laatste cd of plaat die je zelf kocht?
Van de barokcomponist Marin Marais schafte ik mij een opname aan met een aantal suites die hij schreef voor viola da gamba. Soms voel ik de nood om mij in een melancholische sfeer te dompelen en dan zet ik vooral dergelijke muziek op. De laatste jaren koop ik hoofdzakelijk rock en klassiek, minder jazz. Vroeger was het net omgekeerd.
… je beste herinnering aan een recent concert?
Dat was in de Jazzstation, Aka Moon en de presentatie van ‘The Scarlatti Book’. We kennen de muzikanten al heel lang en hebben een nauwe band met hen maar dit optreden was toch wel een van hun sterkste.
… je favoriete quote momenteel?
Ik hou het bij het einde van ‘Allégeance’, een gedicht geschreven door de Franse poëet René Char: "Dans les rues de la ville il y a mon amour. Peu importe où il va dans le temps divisé. Il n’est plus mon amour, chacun peut lui parler. Il ne se souvient plus; qui au juste l’aima et l’éclaire de loin pour qu’il ne tombe pas?". Deze zinnen spoken veel door mijn hoofd de laatste tijd.